Południowy słoń morski osiąga większe rozmiary od północnego słonia morskiego i zamieszkuje rozleglejszy obszar. Samce osiągają średnio długość 4,5 m przy masie 1,5-3,0 t, maksymalnie 3,7 t i długość 5,8 m (podawane czasem większe rozmiary wynikają z uwzględnienia płetw, podczas gdy standardowo mierzy się długość od czubka pyska do końca ogona)[2]. Samice są dużo mniejsze, osiągają długość 2,6-3 m i masę 350-600 kg (wyjątkowo duże do 800 kg).
Zachowanie
Słonie morskie żywią się głównie głowonogami (75%) irybami (25%). Gatunek ten żeruje u wybrzeży Antarktydy, zaś rozmnaża się na wyspach wokół kontynentu. Zwierzęta te są zdolne do odbywania bardzo dalekich podróży, pewien młody samiec z południowo-wschodniego Pacyfiku w ciągu 11 miesięcy przepłynął dystans ok. 29 tysięcy kilometrów, oddalając się nawet 640 km na zachód od wybrzeży Ameryki Południowej[3].
Słonie morskie spędzają większość czasu w wodzie, nurkują typowo na 20–30 minut, na głębokość od 300 do 500 metrów. Rekordowe nurkowanie pewnej samicy trwało 2 godziny[2]; inne zwierzę zanurkowało na głębokość ponad 2000 m[4]. Na lądzie mimo swoich dużych rozmiarów poruszają się szybciej niż człowiek. W czasie sezonu rozrodczego samce stają się bardzo agresywne. Walczą wtedy między sobą o terytoria, a "haremy" samców dochodzą do 120–150 samic.
Na słonie morskie polowano w XIX w. dla ich cennego tłuszczu, na Georgii Południowej aż do 1964 roku. Program ochrony tych ssaków sprawił, że ich liczebność podniosła się, osiągając obecnie ok. 700 000 osobników, a ich istnienie nie jest już zagrożone.
Samica
Samiec
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz